“Hemen hizmet etmeye başladı”  

Bir gün İSA havradan ayrılarak Simun’un evine gitti. Simun’un yüksek ateşle hasta yatan kaynanasına yardım etmesi için O’na rica ettiler.

İSA kadının başucunda durup ateşi azarlayınca, ateş kadını bırakıverdi. Kadın hemen ayağa kalkıp onlara hizmet etmeye başladı.

Güneş batarken herkes, çeşitli hastalıklara tutulmuş olan yakınlarını İSA’ya getirdi. O da her birinin üzerine ellerini koyarak onları iyileştirdi. Birçoğunun içinden de cinler, “Sen Tanrı’nın Oğlusun!” diye bağırarak çıkıyordu. Ne var ki, İSA onları azarladı, konuşmalarına izin vermedi. Çünkü kendisinin Mesih olduğunu biliyorlardı.

Sabah olunca İSA dışarı çıktı, ıssız bir yere gitti. Halk ise O’nu arıyordu. Bulunduğu yere geldiklerinde O’nu yanlarında alıkoymaya çalıştılar.

Ama İSA, “Öbür kentlerde de Tanrı’nın Egemenliğiyle ilgili müjdeyi yaymam gerek” dedi.

“Çünkü ben bunun için gönderildim.” Böylece Yahudiye’deki havralarda Tanrı sözünü duyurmaya devam etti.