Kutsal Aile Bayramı

“Babam’ın evinde bulunmam gerekir” Luka 2,49

Aziz Yuhanna’nın 1. Mektubundan Sözler 3,1-2.21-24

Sevgili Kardeşlerim, bakın, Baba bizi o kadar çok seviyor ki, bize ‘Tanrı’nın çocukları’ deniyor! Gerçekten de öyleyiz. Dünya Baba’yı tanımadığı için bizi de tanımıyor. Sevgili kardeşlerim, daha şimdiden Tanrı’nın çocuklarıyız, ama ne olacağımız henüz bize gösterilmedi. Ne var ki, Mesih göründüğü zaman O’na benzer olacağımızı biliyoruz. Çünkü O’nu olduğu gibi göreceğiz. Sevgili kardeşlerim, yüreğimiz bizi suçlamazsa, Tanrı’nın önünde cesaretimiz olur ve O’ndan her ne dilersek alırız. Çünkü O’nun buyruklarını yerine getiriyor ve O’nu hoşnut eden şeyleri yapıyoruz. O’nun buyruğu da, Oğlu İSA Mesih’in adına inanmamız ve tıpkı İSA’nın buyurduğu gibi, birbirimizi sevmemizdir. Tanrı’nın buyruklarını yerine getiren Tanrı’da yaşar, Tanrı da o kişide yaşar. İçimizde yaşadığını, bize verdiği Ruh sayesinde biliriz.

Aziz Luka Tarafından Yazılan Mesih İsa’nın İncil”inden Sözler 2,41-52

İSA’nın annesi babası her yıl Fısıh bayramında Yeruşalim’e giderlerdi. İSA on iki yaşına gelince, bayram geleneğine uyarak yine gittiler. Bayramdan sonra eve dönerlerken küçük İSA Yeruşalim’de kaldı. Bunu farketmeyen annesi babası, çocuğun yol arkadaşlarıyla birlikte olduğunu sanarak bir günlük yol gittiler. Sonra O’nu akrabalar ve dostlar arasında aramaya başladılar. Bulamayınca O’nu araya araya Yeruşalem’e döndüler. Üç gün sonra O’nu tapınakta buldular. Din öğretmenleri arasında oturmuş, hem onları dinliyor, hem sorular soruyordu. O’nu dinleyen herkes, zekâsına ve verdiği cevaplara hayran kaldı. Annesi babası O’nu görünce şaşırdılar. Annesi O’na, “Çocuğum, bize bunu niçin yaptın? Bak, babanla ben büyük kaygı içinde seni arayıp durduk” dedi. O da onlara, “Beni niçin arayıp durdunuz?” dedi. “Babamın evinde bulunmam gerektiğini bilmiyor muydunuz?” Ne var ki onlar, bu sözle ne demek istediğini anlamadılar. İSA onlarla birlikte yola çıkıp Nasıra’ya döndü. Onların sözünü dinlerdi. Annesi bütün bu olup bitenleri yüreğinde sakladı. İSA bilgelikte ve boyda gelişiyor, Tanrı’nın ve insanların beğenisini kazanıyordu.