Paskalya Devresi

Meryem, İSA’nın mezarının dışında durmuş ağlıyordu. Ağlarken eğilip mezarın içine baktı. Beyazlara bürünmüş iki melek gördü; biri İSA’nın cesedinin yattığı yerin başucunda, öteki ayakucunda oturuyordu.

Meryem’e, “Kadın, niçin ağlıyorsun?” diye sordular. Meryem, “Rabbimi almışlar” dedi. “O’nu nereye koyduklarını bilmiyorum.”

Bunları söyledikten sonra arkasına döndü, İSA’nın orada, ayakta durduğunu gördü. Ama O’nun İSA olduğunu anlamadı.

İSA, “Kadın, niçin ağlıyorsun?” dedi. “Kimi arıyorsun?” Meryem O’nu bahçıvan sanarak, “Efendim” dedi, “eğer O’nu sen götürdünse, nereye koyduğunu söyle de gidip O’nu alayım.”

İSA ona, “Meryem!” dedi. O da döndü, İSA’ya İbranice, “Rabbuni!” dedi. Rabbuni, ‘Öğretmenim’ demektir.

İSA, “Bana dokunma!” dedi.

“Çünkü daha Baba’nın yanına çıkmadım. Kardeşlerime git ve onlara söyle, benim Babamın ve sizin Babanızın, benim Tanrımın ve sizin Tanrınızın yanına çıkıyorum.”

Mecdelli Meryem öğrencilerin yanına gitti. Onlara, “Rab’bi gördüm!” dedi. Sonra Rab’bin kendisine söylediklerini onlara anlattı.