İlahi Merhamet Bayramı

Mezmur 118(117),2-4.22-24.25-27a

Sonsuzdur sevgisi! desin İsrail halkı.
Sonsuzdur sevgisi! desin Harun’un soyu.
Sonsuzdur sevgisi! desin RAB’den korkanlar.
Yapıcıların reddettiği taş,
Köşenin baş taşı oldu.

RAB’bin işidir bu,
Gözümüzde harika bir iş!
Bugün RAB’bin yarattığı gündür,
Onun için sevinip coşalım!

Ne olur, ya RAB, kurtar bizi,
Ne olur, başarılı kıl bizi!
Kutsansın RAB’bin adıyla gelen!
Kutsuyoruz sizi RAB’bin evinden.
RAB Tanrı’dır, aydınlattı bizi.

İplerle bağlayın bayram kurbanını,
İlerleyin sunağın boynuzlarına kadar.

“Elini uzat, böğrüme koy” Yuhanna 20,27

Vahiy Kitabından Sözler 1,9-11a.12-13.17-19

İSA’ya ait biri olarak sıkıntıda, Tanrısal egemenlikte ve sabırda ortağınız ve kardeşiniz olan ben Yuhanna, Tanrı sözü ve İSA’ya tanıklık uğruna Patmos denilen adada bulunuyordum. Rab’bin gününde Ruh’un beni yönetimine almasıyla arkamda borazan sesine benzer yüksek bir ses işittim. Ses, «Gördüğünü kitaba yaz ve yedi topluluğa, yani Efes, İzmir, Bergama, Tiyatira, Sart, Filadelfya ve Laodikya’ya gönder» dedi. Bana sesleneni görmek için arkama döndüm. Döndüğümde yedi altın kandillik ve bunların ortasında, giysileri ayağına kadar uzanan, göğsüne altın kuşak sarınmış, `insanoğluna benzer biri’ni gördüm. O’nu gördüğüm zaman, ayaklarının dibine ölü gibi yığıldım. O ise sağ elini üzerime koyup şöyle dedi:
«Korkma! İlk ve son ben’im. Diri olan ben’im. Ölmüştüm, ama işte sonsuzluklar boyunca diri kalacağım. Ölümün ve ölüler diyarının anahtarları bendedir. Bunun için gördüklerini, şimdi olanları ve bundan sonra olacakları yaz.

Aziz Yuhanna Tarafından Yazılan Mesih İsa’nın İncil’inden Sözler 20,19-31

Haftanın ilk günü akşam olunca, İSA öğrencilerin Yahudilerden korkusu nedeniyle bulundukları yerin kapıları kapalıyken geldi, ortalarında durup onlara, “Size esenlik olsun!” dedi.
Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve böğrünü gösterdi. Öğrenciler Rab’bi görünce sevindiler.
İSA yine onlara,
“Size esenlik olsun!” dedi. “Baba beni gönderdiği gibi, ben de sizi gönderiyorum.”
Bunu söyledikten sonra onların üzerine üfleyerek, “KUTSAL RUH’u alın!” dedi.
“Kimin günahlarını bağışlarsanız, bağışlanmış olur; kimin günahlarını bağışlamazsanız, bağışlanmamış kalır.”
Onikilerden biri, İkiz diye anılan Tomas, İSA geldiğinde onlarla birlikte değildi. Öbür öğrenciler ona, “Biz Rab’bi gördük!” dediler. Tomas ise, “O’nun ellerinde çivilerin izini görmedikçe, çivilerin izine parmağımla dokunmadıkça ve elimi böğrüne sokmadıkça inanmam” dedi.
Sekiz gün sonra İSA’nın öğrencileri yine evdeydiler. Tomas da onlarla birlikteydi. Kapılar kapalıyken İSA gelip ortalarında durdu, “Size esenlik olsun!” dedi.
Sonra Tomas’a, “Parmağını uzat” dedi, “ellerime bak, elini uzat, böğrüme koy. İmansız olma, imanlı ol!”
Tomas O’na, “Rabbim ve Tanrım!” diye cevap verdi.
İSA ona, “Beni gördüğün için mi iman ettin?” dedi. “Görmeden iman edenlere ne mutlu!”
İSA, öğrencilerinin önünde, bu kitapta yazılı olmayan başka birçok mucizeler yaptı. Ne var ki yazılanlar, İSA’nın, Tanrı’nın Oğlu MESİH olduğuna iman edesiniz ve iman ederek O’nun adıyla yaşama kavuşasınız diye yazılmıştır.