Babamızın Sofrasındaki Ekmek †

Dünyadaki sınırlı yolculuğun içindeki insan, sadece bedensel açlık değil ruhsal açlık da hisseder. Bu açlık sıradan yiyecekler ve duygularla doyurulabilen bir açlık değildir. Çünkü sonsuzdur ve bu yüzden derinliği dünyevi açlıkla kıyaslanamaz.

İsa bize bu doyumu sağlayabileceğimiz yemeği veriyor. Gerçekten de kendisi dünyaya yaşam veren yaşayan ekmektir (Yuhanna 6:51). O’nun Bedeni, ekmek türünden gerçek gıdadır; O’nun Kanı, şarap türünün gerçek içeceğidir. Ama nan gibi vücudumuzu doyuracak basit bir yiyecek değildir. Mesih’in Bedeni, yaşam ve sonsuz yaşam verebilen, özünde sevgi olan ekmektir. 

Efkaristiya’da Rab’bin bize olan sevgisi iletilir. O kadar büyük bir sevgi ki, bizi kendisiyle besler. Sıradan bir insanın Rab tarafından beslenmesine izin vermek ve varoluşunu maddi mallar üzerinde değil, yok olmayan gerçeklik üzerinde inşa etmek anlamına gelir. 

Tanrı’nın Armağanları: Sözü ve Bedeni

Etrafımıza bakarsak , Rab’den gelmeyen ve görünüşe göre daha fazlasını tatmin eden birçok yiyecek olduğunu fark ederiz. Bazıları parayla, bazıları başarı ve gururla, diğerleri güç ve gururla beslenir.

Ama bizi gerçekten besleyen ve doyuran yiyecek, yalnızca Rab’bin bize verdiği şeydir!

Rab’bin bize sunduğu yiyecekler diğerlerinden farklıdır. Ve belki de bize dünyanın bize sunduğu bazı yiyecekler kadar lezzetli gelmez. Bu yüzden belki de bazen çöldeki Yahudilerin Mısır’da yedikleri et ve soğanın hasretini çeken ama o yemekleri esaret masasında yediklerini unutan kölelere benzeriz.

Peki ya ben nerede yemek istiyorum? İşte bunu kendimize soralım. Siz hangi masada beslenmek istiyorsunuz? Rab’bin sofrasında mı? Yoksa kölelikle beslendiğiniz ziyafet sofralarında mı?

Bir yanda lezzetli etlerle dolu, ziyafet sofraları varken, kuru ekmek ve kuru soğan yemeye razı mısınız? Rab ile ruhsal doyum ve özgürlüğü mü tercih edersiniz yoksa kölelikle doyan bedeninizin tokluğunu mu?

Ruhunuzu hangi ekmekle doyuracaksınız? Sahte ekmekle mi? Gerçek ekmekle mi?

Birkaç gün sonra Efkaristiya’da gerçekten bulunan İsa’yı takip edeceğiz. Ev sahibi, Rab’bin bize verdiği mandır. Yani babamızın ekmeğidir. Bize o yetecektir.

Bizleri dünyevi kölelikten kurtar. Babamızın verdiği gerçek ekmekle ruhumuzu doyur. Bizi ayartılmalarla dolu dünyevi renklerden, seçicilikten koru Rab’bim. 

 

Celes†ina