BASİLİUS (KAYSERİ’Lİ) (329-379)

Basilius, 329 yılında, Kapadokya’nın Kayseri kentinde (Türkiye) doğdu. Koyu Hıristiyan bir ailedendi. Basilius’un büyük ebeveynleri, Diocletiarus mezalimi sırasında, 7 yıl süreyle ormanda gizlenmek zorunda kalmıştı. Aile, bir azizler ailesiydi. Basilius, Kayseri’de, İstanbul’da ve Atina’da okudu. Atina’da okuduğu sırada Julianus (geleceğin imparatoru) ve Gregorius (geleceğin Naziantz episkoposu) ile sınıf arkadaşı oldu. Basilius ancak 357 yılında, 28 yaşındayken vaftiz olmuştur. Ablası Macrina’nın etkisiyle, yavaş yavaş manastır hayatına yönelir. Doğu’da iki yıl süren bir geziden sonra Kapadokya’ya geri döner ve ibadet, etüd ve bedensel çalışma içeren bir toplu manastır hayatı başlatır.

364 yılında Basilius, Kayseri’de rahip olur. Litürjide bir reform yapmaya girişir. 368 yılında Kapadokya’da kıtlık vardır. Basilius, ihtiyaç içinde olan Hıristiyan ve Yahudilere yiyecek dağıtabilmek için topraklarını satar. 370 yılında Kapadokya Kayseri’sinde episkopos olur. Kilise Arius krizi içinde çalkalanmaktadır. Ariyan’lar, her zaman yaptıkları gibi, İznik imanını savunan Basilius’a birçok iftira atarlar. Bu iftira kampanyası o kadar şiddetli olur ki, Papa Damasus bile Basilius’un bir heretik olduğundan kuşkulanır. Basilius, 1 Ocak 379 tarihinde ölür. Öldüğünde 50 yaşındadır.

Eserlerinden bazı dogmatik eserleri (hemen hepsi Ariyanizm’le mücadeleye hasredilmişlerdir): Eunomos’a Karşı; Ruh Hakkında. Asetizm hakkında bazı eserleri: Ahlaki Kurallar (bütün Hıristiyanlara hitab eder); Ascetikon. Dinsel Söyleşiler, Hesameron, Oruç Ayı Söyleşileri; Mezmurlar Üzerinde Söyleşiler.
Basilius’a göre yalnızca keşişler kusursuz bir hayat sürmekle yükümlü değildir. Bu nedenledir ki, çile üzerindeki öğretisinde bütün Hıristiyanlara hitap etmektedir.

Din adamları için (kendisi için de olduğu gibi) daima toplu yaşamı (ceno-bitisme) öğütlemekte, bu yaşam şekline tek başına yaşama (eremitizm) nazaran ayrıcalıklı bir yer vermektedir. Bu şekilde Basilius, Sebast’lı Eustakius’un öğretisini izlemekte, fakat ona bir denge getirmekteydi. Basilius’a göre Hıristiyan yalnız yaşayan bir kimse (monastikon) değildir, aksine komünyon insanı (koinonikon) olmalıdır. Şunu da kaydetmek gerekir ki, Basilius ile birlikte dini hayat fikri ve bedensel çalışmaya önem verir olmaktadır.

Basilius bir düşünce ve eylem adamı, bir yönetici ve ilahiyatçıdır. Basilius aynı zamanda gerek toplu halde yaşayan din adamları, gerekse bütün Hıristiyanlar için bir tinsel hoca olmuştur. Dostu olan Aziz Nazianz’lı Gregorius onun hakkında şöyle yazıyordu “Karakterine hakimiyeti, ihtiyatlılığı, sakinliği ve kibarlığı, bütün bunları gurur sanıyorlardı.”