Bakireden doğarak insanın dostu insan oldu.

Yükseklerdeki gökyüzü coşsun ve bulutlar adaleti yağdırsınlar, çünkü Rab halkına acıdı (bak. Yşa. 45, 8). Yükseklerdeki gökler coşsunlar çünkü ilk başta yaratıldığında Adem de bakir topraktan şekillendirildi ve Tanrının dostu ve yakını olarak göründü. Yüksekteki gökler coşsunlar çünkü şimdi Rabbimizin vücut bulması ile toprak kutsandı ve insan soyu putperest kurbanlardan kurtuldu. Bulutlar adaleti yağdırsınlar çünkü bugün Meryem’in bakire azizliği ve ondan doğan insan-Tanrı sayesinde Havva’nın yanlışı af edildi. Bugün Adem, eski mahkumiyetinden sonra, o dehşet verici ve karanlık karardan kurtarıldı.

Bakireden Mesih doğdu ve ondan, kendisine hoş olan plana göre, beden aldı: “Söz insan olup aramızda yaşadı” (Yu. 1, 14) ve bu yüzden Bakire Tanrının annesi oldu. Fakat bakire bir annedir çünkü bedenleşen Sözü hiçbir insansı katılım olmaksızın doğurdu ve bekaretini korudu öyle ki, böyle olmasını isteyenin, doğuşunun mucizevi karakteri öne çıkmış olsun.
İnsan doğasına göre tanrısal Sözün annesidir çünkü onda insan oldu, onda iki tabiatın birleşmesini gerçekleştirdi ve onun tarafından dünyaya getirildi. Bu mucizeleri yaratanın bilgeliliğini ve isteğini karşılıyordu.

Mesih, beden yolu ile, atalardan geliyor, der mutlu Pavlus (bak. Rom. 9, 5) Nitekim o şimdi olduğu gibi, olacağı ve kalacağı gibi oldu. Yine de bizim için vücut buldu . İnsanın dostu olduğu için insan oldu. Fakat Tanrı kalarak insan oldu, hiç değişmeden. Beni sevdiği için bana benzer oldu, ancak olduğunu koruyarak. Çocukları olarak evlat edinmemize uygun olmamız ve göklerin hakimliğini bize verebilmesi için şimdiki güçsüzlüğümüzü edinerek insan oldu. Rab İsa Mesih’in lütuf ve merhameti bizi buna layık etsin. Onundur, Baba ve Kutsal Ruh ile birlikte, şan, onur ve egemenlik, şimdi ve her zaman ve yüzyıllar boyunca. Amin.

PROKLOS (İSTANBUL’LU) (390-466)