Mesih’te yaşamak, gelişinin mutlu bekleyişi içinde yaşamaktır.

Biz de Mesih’e: “Rabbin adıyla gelene övgüler olsun!” (Mat. 21, 9). “İsrail’in Kralı” (Mat. 27, 42) diyelim ve tekrarlayalım. Çarmıh’tan yankılanan son sözleri, palmiye dalları gibi yükseltelim. Bir bayram havası içinde O’nu izleyelim. Zeytin dallarını sallayarak değil de kardeşçe merhametimizle O’na saygı göstererek. Geçtiği yerlerde mantolarımızı serercesine arzularımızı serelim ki, emellerimizin vasıtasıyla gönlümüze girsin. İçimize iyice yerleşsin, bizi tümü ile kendi gibi değiştirsin ve kendini bizde tamamıyla ifade etsin. Siyon’a o kehanetli bildiriyi tekrarlayalım: “Güven, Siyon kızı, endişe etme: İşte alçakgönüllü kralın, sıpa üzerine binmiş, sana geliyor” (Zek. 9, 9).

Her yerde varolan ve herşeyi dolduran O, geliyor. Herkesin kurtuluşunu sende gerçekleştirmek için geliyor. Adil olanları değil de, günah yolundan uzaklaştırmak için, günahkarları tövbe etmeye çağırmaya gelen (bk. Mat. 9, 13) O geliyor. İçinde bir Tanrı var, sarsılmayacaksın (bk. Yas. 7, 21). Kollarını açıp karşıla O’nu. Avuçlarında duvarlarının çizgisini işaretleyip temellerini kendi elleri ile atanı karşıla.
Günah hariç, insan doğasına özgü olan her şeyi kendinde kabul edeni karşıla. “Neşelen, ey anakent Siyon, endişe etme, bayramlarını kutla” (Nah. 2, 1). Yüce merhameti ile aracılığınla bize geleni yücelt. Oysa gönülden mutlu ol, Kudüs kızı, şarkını oku, oynat ayaklarını”. Aydınlan, aydınlan” diye Yeşaya ile bağıralım, “çünkü ışığın geldi, Rabbin izzeti senin üzerine doğdu” (Yşa. 60, 1).

Oysa hangi ışık bu? Dünyaya gelen her insanı aydınlatan ışık (bk. Yu. 1, 9). Sonsuz ışık, zamanda görülen, zamanı olmayan ışık, demek istiyorum. Doğası itibariyle gizli olan ve bedende kendini açığa vuran ışık. Çobanları saran ve yollarında müneccimlere rehber olan ışık. Başlangıcından dek dünyada olan, onu bilmeyen bu dünyanın oluşmasına aracı olan ışık. Kendi insanları arasına gelen, fakat onların tarafından kabul edilmeyen ışık. “Rabbin izzeti hiç kuşkusuz Mesih’in yüceltildiği çarmıh: O ki, yaklaşmakta olan azabında kendi dediği gibi, Peder’in şanının görkemiydi.

“İnsanoğlu şimdi yüceltilmiştir, Tanrı da O’nda yüceltilmiş oluyor ve O’nu yüceltecektir” (Yu. 13, 31). Çarmıhtaki yüceltilmesine şan diyor. Mesih’in çarmıhı gerçekten şanı ve yüceltilişidir. Bu yüzdendir ki: “Ben yerden kaldırıldığım zaman bütün insanları kendime çekeceğim” (Yu. 12, 32) diyor.

ANDREAS (GİRİT’Lİ) (660-740)