Ağlayanlar ve hoşgörü içinde yaşayanlar, sonsuz huzurla sevindirilecekler.

Sevinç veren yoksulluğun mutluluğunu ilan ettikten sonra Rab ekliyor: “Ne mutlu yaslı olanlara! Onlar teselli edilecektir” (Mat. 5, 4). Sevgili kardeşlerim, burada sonsuz tesellinin vaad edildiği yasın ne bu dünyadaki sıkıntılarla ne de insanların ortak acılarındaki yaslarla hiçbir ilgisi yoktur. Bu yaslar kimseyi mutlu etmezler.Azizlerin yaslarının doğası değişiktir ve aynı şekilde, mutlu denilebilinen, buna hak kazanan gözyaşlarının nedeni de değişiktir.Gerçekten dinsel olan acı, ya kendi ya da başkalarının günahı için gözyaşı dökendir, ve acı çeken insan tanrısal adalete uğradığı için bu acıdan şikayet etmez, fakat üzüntü duyarsa, insanların yaptıkları tüm kötülükler için üzüntü duyar.Kötülük kurbanı olandan daha çok, kötülük işleyen için gözyaşı dökmek yerindedir, çünkü şeytanlık kötü olanı acının derinliklerine düşürür, sabır ise, adil olanı yüceliğe götürür.

Rab: “Ne mutlu yumuşak huylu olanlara! Onlar yeryüzünü miras alacaklar!” (Mat. 5, 5) diyerek devam ediyor. Yumuşak huylu olanlara, hoşgörülü olanlara, alçakgönüllü ve sade olanlara, haksızlıklara boyun eğenlere dünyanın mirası vaad edilir. Bu miras, göksel vatandan ayrı tutuluyormuş gibi ufak ya da değersiz sayılmamalıdır. Çünkü Göklerin Egemenliğine girecek olanların, başkaları değil de, bunlar olduğunu anlamalıyız. Bunun içindir ki yumuşak huylu olanlara vaad edilen ve hoşgörülü olanlara miras kalacak olan dünya, alçakgönüllülerin meziyetleri sayesinde, dirilişte değişime uğrayıp ölümsüz şanla giydirilecek olan bedenleri temsil ediyor. Bedenleri artık ruhları ile hiç bir şekilde karşıtlık içinde olmayacaktır, fakat ruhun isteğine uygun ve ruhla bir arada olacaktır. Çünkü o zaman ruhsal insan, dünyasal insana hükmedecektir.

Yumuşak huylu olanlar, haklarından hiç biri eksilmeden sürekli bir barış ve huzur içinde dünyayı sahiplenecekler. “Çürüyen ve ölümlü olan varlığımız çürümezliği ve ölümsüzlüğü giyeceği zaman” (I. Ko. 15, 54) tehlike ödüle dönüşecek ve eskiden ağır bir yük olan şeref sayılacaktır.

LEO MAGNUS († 461)