Şükredin ve tüm insanlar için dua edin.

“Tanrı’ya şükran kurbanı sun ve ona yaptığın adakları yerine getir.” Tanrı’yı övmek demek, Tanrı’ya dilekte bulunmak ve borcunu ödemek demektir. Rabbin emri ile diğer dokuz arkadaşıyla birlikte cüzzamdan temizlendikten sonra İsa’ya geri dönen ve Tanrı’ya şükreden tek Samiriyeli’nin ötekilerden üstün tutulması bundandır. İsa onun hakkında şöyle der: “Tanrı’ya şükretmek için bu yabancıdan başka geriye dönen olmadı.” Sonra da adama: “Ayağa kalk, git. İmanın seni kurtardı” der (Luk. 17, 18-19).
İsa, iyi şeyler bağışlamayı bilen Peder’in merhameti hakkında sana tanrısal bir ders verdi. İyi şeyleri “İyi Olan”dan isteyesin diye. Seni titizlikle ve sık sık dua etmeye çağırıyor; ama maksadı duanın can sıkıcı şekilde uzayıp gitmesi değil, devamlılık içinde kendi kendini yenilemesidir. Dua fazla uzayınca boşluğa sarkar; ama seyrek dua da savsaklamaya neden olur.

İsa şunu da hatırlatıyor: Tanrı’dan kendin için af dilerken, sen de elinden geldiği kadar başkalarını bağışla ki, bu tutumun dileğine destek versin. Duanın huzursuz olmaması, kesintisiz sürmesi için Havari, öfkesiz ve tartışmasız dua etmeyi öğretiyor. Ayrıca her yerde dua etmemizi de öğütlüyor bize, Kurtarıcımızın “odana git” dediği gibi. Ancak şunu iyice anlaman gerek. Burada söz konusu olan duvarlardan oluşmuş ve vücudunu hapseden oda değildir; senin içinde olan odadır; düşüncelerinin, duygularının bulunduğu odadır. Bu dua odası her gittiğin yerde seninle birlikte olur. Tanrı’dan başka kimse gizine tanık olamaz.

Herşeyden önce topluluk için dua etmek gerektiğini öğren. Topluluk için, yani tüm vücut için, Ana’nın tüm uzuvları için; Kilise içindeki karşılıklı sevginin işareti de budur. Çünkü sen kendin için bir şeyler istersen, istediğin yalnız senin için geçerli olur. Ve de herkes sadece kendisi için dua ederse, duası Tanrı nazarında başkaları için dua edenin duasından daha az takdir görür. Ama herbiri herkes için dua ederse, herkes herbiri için dua etmiş olur.

Son olarak, yalnız senin için birşey dilersen, yukarıda da belirtildiği gibi, tek başına kendin için dua etmiş olursun. Aksine tüm insanlar için dua edersen, tüm insanlar senin için dua eder. Çünkü sen herkesin içindesin. Bu nedenle, her bir bireyin duasının her birey için tüm topluluğun duası ile desteklenmesinde büyük yarar vardır. Bu bir kasıntı değil, aksine büyük bir alçakgönüllülüktür ve daha verimli olur.

AMBROSİUS (339-397)