İyi Çoban, koyunları için hayatını verir.

Rab, bildiğini sormakla işe başlıyor, hem de yalnız bir kez değil, iki üç kez: Petrus onu seviyor mu? Her defasında Petrus sevgisini açıklarken, her defasında Rab ona koyunlarını gütmesini söylüyor. Üç kez yapılan itiraf, üç kez yapılan yadsımayı karşılıyor; sözcüklerin sevgiden çok hizmet etmemesi için ve tehdit eden ölümün var olan yaşamdan daha fazla sözler özendirmemesi için, imanlılara kılavuzluk etmek sevgi işidir; oysa çobanı yadsımak korkuyu gösterir.

Mesih İsa’nın koyunlarını sürenler, onların Mesih İsa’dan çok kendilerine itaat etmelerini isterlerse, bu tutumlarıyla Mesih İsa’yı değil kendilerini sevdiklerini gösterirler. Mesih İsa’nın sık sık yinelenen bu sözü, bu gibi kişilere karşı bizi uyarır. Aziz Pavlus, bu gibi kişiler İsa Mesih’i değil de kendi kişisel çıkarlarını korudukları için üzülür. Çünkü “Beni seviyor musun? Koyunlarımın çobanı ol” demek bununla eş anlamlıdır. Eğer beni seviyorsan, kendini beslemeyi düşünme, ama koyunlarımı besle; onları, seninmiş gibi değil de benimmiş gibi sür; onlarda kendi görkemini değil de, benim görkemimi ara; kendi yetkini değil de benim yetkimi ara; kendi yararını değil de, benim yararımı ara; güç zamanlara ait olanların, kendilerini sevenlerin topluluğundan olma, onlarda aziz Pavlus’un sözünü ettiği tüm kötülükler vardır. Bu kötülükler bencillik ilkesine bağlıdır. Mesih İsa’nın koyunlarının çobanları kendilerini sevmemelidir, koyunları sanki onlarınmış gibi değil, ama Mesih İsa’nınmış gibi beslemelidir.
Mesih İsa’nın koyunlarının çobanları en çok şu kötülükten sakınmalıdır:

İsa Mesih değil de, kendi kişisel çıkarlarını aramak ve Mesih İsa kimin için kanını akıttıysa, onları kendi açgözlülükleri için kullanmak. Onun koyunlarının çobanında Mesih İsa sevgisi o denli güçlü olmalıdır ki, doğal ölüm kaygısını yenen manevi büyük bir istek oluşturmalıdır. Bu kaygı, Mesih İsa’da yaşamak istediğimiz zaman bile, ölümü reddetmemize neden olur.
Ölüme karşı duyduğumuz tiksinme ne denli büyük olursa olsun, sevginin gücü bu duyguyu yenmelidir. O ki bizim yaşamımızdı ve biz bu sevgi ile onu seviyoruz, o ki bizim için ölüme katlanmak istemiştir. Ölmek için hiçbir güçlük olmasaydı ya da az güçlük olsaydı, şehitler o denli ünlü olamazdı. Ama hayatını koyunları için veren iyi çoban, onların arasında çok sayıda şehit seçti. O koyunlarını otlatmaları için, yani yetiştirip yol göstermeleri için kime teslim ettiyse, onlar ölünceye dek gerçek için sürekli çaba göstermelidirler ve günaha karşı kan akıncaya dek savaşmalıdırlar!

Onun çektiği acıları örnek alarak, kuşkusuz Mesih İsa’ya öykünmelidir. Çünkü çok sayıda koyun bile ona özenmiştir. Mesih İsa’yı izleyen inanlılar arasında, çobanlar da birer koyundur. Evet, tüm insanları kendi koyunları haline getirdi. Onlar için acı çekti. Bundan öte kendi de, herkes için acı çekmek için koyun oldu.

AUGUSTİNUS (354-430)