O bize ölümünü bağışladığı gibi yaşamını da bağışlayacak.

Rabbimiz ve Kurtaracımız İsa Mesih’in ıstırapları ebedi mutluluğumuzun güvencesidir ve bize sabırlı olmayı öğretir.
İmanlıların kalbi, Tanrı lütfundan herşeyi bekleyebilir. Çünkü Tanrı’nın tek ve onun gibi ebedi olan Oğlu, insanlardan doğarak insan olmakla yetinmedi, yarattığı insanların elinden ölmeye bile rıza gösterdi.
Tanrı’nın bize gelecek için vaadettiği şeyler büyüktür. Ancak geçmişte gerçekleşen, bugün andığımız şey çok daha büyüktür. İsa suçlu insanlar için ölürken bu inananlar neredeydi, nasıl insanlardı? Onlara ölümünü bağışladıktan sonra, hayatını da bağışlayacağından kuşku edilmez. İnsanın aczi, bir gün gerçekleşecek olan şeye, yani insanların Tanrı ile birlikte yaşayabileceklerine inanmakta niçin tereddüt eder?

Burada gerçekleşen şey çok daha inanılmazdır: Tanrı insanlar için ölmüş bulunuyor.Çünkü İsa, başlangıçta varolan Söz’dür, Tanrı ile birlikte olan, Tanrı olan Söz’dür. Ve bu Tanrı Sözü insan oldu ve aramızda yaşadı. Çünkü bizden aldığı bu ölümlü teni olmasaydı, kendi cevherinde bizim için ölmesine olanak verecek şeyi bulamayacaktı. Ölümsüz varlık böylece ölebildi, ölümlülere böylece hayat vermek istedi. Önce kendisi onların varlığının bir parçası olarak, ilerde onların kendi varlığın katılabilmesini sağladı. Çünkü bizde yaşamamızı sağlayacak şey, onda ise ölmesini sağlayacak şey yoktu. Böylece bizimle harika bir mübadele ve karşılıklı ilişki kurdu. Bizden gelen O’nun ölmesine neden oldu, O’ndan gelen bizim yaşamamıza neden olacak.Bu nedenle Rabbimizin ölümünden utanç duymamalıyız, aksine Rabbin ölümü bizim için bir güven ve bir gurur kaynağı olmalıdır. Bizde varolan ölümü bizden kabullendiği gibi, eşsiz sadakati ile bize, kendi kendimize bulamayacağımız hayatı vermeyi vaat etti.Bizi öylesine sevdi ki, günahsız olan O, günahlarımızın kefaretini günahkarlar için çekti. O halde herşeyi adil kılan O, adillere verdiğini nasıl olur da bize veremez? Suçsuz olduğu halde suçların cezasını çeken O, verdiği söz gerçeğin kendisi olan O, bize karşılık olarak sizlere vaadedilen mükafatı nasıl olur da vermez?

O halde kardeşlerim, İsa’nın bizim için çarmıha gerildiğini sıkılmadan itiraf edelim, hatta meydanlarda açıklamaktan kaçınmayalım. Bunu korkmadan, sevinç içinde, utanmadan, iftihar ederek haykıralım.
Havari Pavlus, bunu bir iftihar vesilesi olarak gördü ve bize salık verdi. İsa ile ilgili olarak nice tanrısal azameti anımsatabilirdi. Ancak İsa’nın hiçbir harikası ile örneğin, ne Peder’in yanında Tanrı olarak dünyayı yaratmış olması ile, ne bizim gibi insan olduğu halde dünyaya egemen olması ile övündüğünü ifade ediyor ve şunları ekliyor: “Ben ancak Rabbimiz İsa Mesih’in çarmıhı ile övünmek isterim”.

AUGUSTİNUS (354-430)