Yerli yersiz ısrar et.
“Kaybolan kuzuyu geri getirmediniz, yolunu şaşıranı aramadınız.” Haydutların şiddetine, kudurmuş kurtların dişine işte böyle maruz kalabiliriz ve bu tehlikelerle karşılaştığımız zaman bizim için dua etmenizi diliyoruz sizden. Kuzular ise huysuzdur, ayak direr. Çünkü yolunu şaşıranları aradığınız zaman, kaybolurken yabancılaştıklarını ileri sürerler: “Bizi neden çağırıyorsunuz? Neden arıyorsunuz?” Sanki onları çağırmamızın, aramamızın nedeni kaybolmaları, yollarını şaşırmaları değilmiş gibi. “Kaybolduysam, ölmek üzere isem, beni neden çağırıyorsun, neden arıyorsun?” diyorlar. “Kaybolduğun için seni geri çağırıyorum, kendini mahvettiğin için seni bulmak istiyorum.” “Ben böyle mahvolmak, böyle yokolmak istiyorum.”
Kendini böyle mi yitirmek, böyle mi mahvetmek istiyorsun? İşte, buna razı olmamam için bir neden daha. Evet, bunu çekinmeden söylüyorum, seni usandırıyorum. Havarinin sözlerini işitir gibiyim: “Sözün habercisi ol, yerli yersiz ısrar et.” Kime karşı yerli? Kime karşı yersiz? İsteyenlere karşı yerli, istemeyenlere karşı yersiz? Evet, tedirgin ediyorum, çekinmeden şöyle diyorum: “Yolunu şaşırmak mı istiyorsun? Mahvolmak mı istiyorsun? Ben istemiyorum.” Neticede istemeyen kimse, beni korkutan odur. İsteseydim bana şöyle derdi, bana şöyle sitem ederdi: “Kaybolan koyunu geri getirmediniz, yolunu şaşıranı aramadınız.” Ondan korktuğumdan çok mu senden korkacağım? Hepimiz Mesih’in mahkemesi önüne çıkmak durumunda olacağız.
Kaybolan koyunu geri çağıracağım, yolunu şaşıranı arayacağım. Bunu istesen de, istemesen de yapacağım. Ve seni ararken ormandaki çalılıklar beni tırmalarsa büzüleceğim, küçücük olacağım. Tüm çitleri silkeleyeceğim. Tanrı bana güç verdikçe tüm kırları dolaşacağım, kaybolan koyunu çağıracağım, yolunu şaşıranı arayacağım. Acı çekmemi istemiyorsan kaybolma, yolunu şaşırma. Kaybolmandan, mahvolmandan benim acı duymam önemli değil, seninle ilgilenmezsem, güçlü olan seni bile öldürmüş olacağımdan endişe duyuyorum. Çünkü bak, metnin devamında şu sözler yazılı: “ve güçlü olanı ezdiniz.” Kaybolanla, yolunu şaşıranla ilgilenmezsem, güçlü olanın mahvolmasından, yokolmasından sevinç duyacağım demektir.
AUGUSTİNUS (354-430)