Ruh’un açıklaması aracılığı ile daha birbirimizi görmeden, sevgi ile güçlendirildik.

Gerçek merhamet budur, önemsizliğimize karşı gösterdiğin kusursuz sevgi budur, gerçekten iyi, nazik ve çok sevgili efendimiz. Kartaca’dan dönen Julianus’un aracılığı ile mektubunu aldık. Azizliğinin ışığını öylesine taşıyor ki, bizler, bilmekten çok merhametini kabul ediyoruz. Hiç kuşkusuz bu sevgi, dünyanın başlangıcından beri, bizi kendine öncelikle seçenden kaynaklanıyor. Daha doğmadan önce ordaydık: çünkü bizi yaratan O’dur, biz kendiliğimizden değiliz (bk. Mez. 99, 3). Gelecekte yer alacak şeyleri yapan da O’dur.Önbilgisi ve uğraşısı sayesinde tek bir iradeye ve benzer bir inanca sahip olabilmek için biçimlendirildik. Daha doğrusu birliğe inanmaya biçimlendirildik. Sevgi ile güçlendirildik ki, Ruh’un açıklaması aracılığı ile, birbirimizi daha görmeden tanıyabilelim.

O halde neşelenelim ve hep kendine benzer kalmakla birlikte, Kutsal Ruh’un aracılığı ile, her yerde ona inananlara sevgisini aşılayan Rabde teselli olalım. Bu sevgisini bol şekilde tüm yaratıklarına serpiştirdi ve canlandırıcı tepkisi ile, Tanrı’nın kentini neşelendirdi. Bu kentin sakinleri arasında seni haklı olarak yükseklerde yerleştirdi. Seni “halkının prensleri arasında” (Mez. 112, 8) oturttu. Böylece bizleri de kendi yazgısına katmak istedi, bizi yerden kaldırarak ve yoksulluğumuzdan kurtararak.Fakat biz daha da neşeleniyoruz. Çünkü Rab bizi yüreğine öylesine içtenlikle soktu ki, senin özel şefkatinden tad alabildik. Bu karşılıksız kalamayacağından seni gerçekten sevdiğimizi temin ediyoruz.

Şimdi de bir arzumuzu sana sunmamıza izin ver. Bil ki bu günahkar salt görevini yerine getirmek için ölümün karanlıklarından ve gölgelerinden çıktı; yaşam havasını solukladı, sabana el attı ve Mesih’in haçını sırtladı. Bunun içindir ki dualarına muhtacız. Meziyetlerine bunu da ekle ve dualarınla yüklerimizi hafiflet. Uğraşta olanı – kardeşini diyemiyorum – yardım eden aziz yüce bir kent kadar övülecektir.
Birliğimizin ve aynı zamanda tek ve tam Üçlünün bir simgesi olarak aziz kişiliğine bir ekmek gönderdik. Onu yemeye yanaş ki, bu ekmek bir kutsama, yani kutsanmış bir ekmek olsun.

PAULİNUS (NOLA’LI) (353-431)