Ey Rab, bizdeki Ruh’un ne kadar iyi ve tatlıdır.

Şakirtlerine insanları Tanrı’da doğurmak yetkisini tanıyan Rab onlara: “Gidin, bütün ulusları öğrencilerim olarak yetiştirin. Peder, Oğul ve Kutsal Ruh’un adıyla vaftiz edin” (Mat. 28, 19) diyordu.
Rabbin, Peygamberleri aracılığı ile son dönemlerde, kehanet bağışına sahip olabilmeleri için, erkek ve kadın hizmetkarlarına dağıtmayı söz verdiği Ruh budur. Bunun içindir ki, insanoğlu olan Tanrı’nın Oğlu üzerine de indi. Onunla birlikte insan türünde kalmayı, insanların arasında huzur etmeyi ve Tanrı’nın yaratıklarında konaklamayı öğrendi. Böylece Peder’in isteğini onlarda yerine getirdi; eski insandan Mesih’in yeniliğine getirecek onları yeniledi.

Bu Ruh’un, Rabbin göğe çıkışından sonra, tüm milletleri Yeni Antlaşma’nın yaşamına ve açıklamasına katmak için, Pentekost gününde şakirtlerin üzerine geldiğini Luka anlatır. Böylece kusursuz bir uyum içinde Tanrı’ya övgü ilahisini okumak için hayran olunacak bir koro olacaklardı. Çünkü Kutsal Ruh mesafeleri yok edecek, uyumsuzlukları ortadan kaldıracak ve hakların rızasını Tanrı’ya sunulacak bir ilk ürün olarak değiştirecekti.
Bunun içindir ki Rab, Tanrı tarafından kabullenmemiz için, Kutsal Ruhu kendi göndereceğine söz verdi. Çünkü nasıl ki un su olmadan tek bir hamur haline gelmiyorsa ve tek bir ekmek olmuyorsa, aynı şekilde, birlikten yoksun bir topluluk olan bizler, gökyüzünden inen “Su” olmasaydı, Mesih İsa’da tek bir Kilise’yi oluşturamazdık. Nasıl ki kurak toprak su almazsa ürün vermiyor, aynı şekilde, basit, çıplak ve kuru odunlar olan bizler, yukardan özgürce gönderilen “Yağmur” olmazken yaşam ürününü taşıyamazdık.
Vaftizle arınarak, Kutsal Ruh’un eylemiyle bizi ölümden koruyan birlikle ruhumuzda ve bedenimizde birleştirdi.
Tanrı’nın Ruh’u, bilgelik ve akıl Ruh’u gibi, güç Ruh’u gibi, bilim ve merhamet Ruh’u, Tanrı korkusu Ruh’u gibi Rabbin üzerine indi (bk. Yşa. 11, 2).

Rab sonradan, Kutsal Ruh’u tüm dünyaya göndererek ve kendi dediği gibi, şeytanı düşen bir şimşek gibi kovarak (bk. Luk. 10, 18) bu Ruh’u Kiliseye verdi. Bu yüzdendir ki, tutuşup verimsiz olmamamız ve yargıçla karşılaştığımız yerde, avukatı da bulabilmemiz için Tanrı’nın çiyi bize gereklidir.
Rab, haydutlarla karşılaşan o adamı, yani bizi Kutsal Ruh’a teslim ediyor. Bize acıyor ve yaralarımızı sarıyor, kralın imgesini taşıyan iki parayı bize veriyor (bk. Luk. 10, 35). Böylece Kutsal Ruh’un sayesinde, Peder’in ve Oğlun imge ve yazısını ruhumuza bastırarak çoğaltıp Rabbe iade etmemiz için bize teslim edilen yetenekleri verimli kılar.

İRENEUS (100-165)