Şehidin kişiliğinde Mesih’in kendisi adını koruyanları ve savaşanları cesaretlendirdi.

Ey çok güçlü kardeşlerim, sizleri hangi övgülerle yüceltebilirim? Ruhlarınızın cesaretini hangi övücü sözlerle layıkiyle kutlayabilirim, inancınızın kararlılığını ne gibi deyimlerle övebilirim? Zor sınava şana kadar katlandınız, acılara teslim olmadınız aksine işkenceler size teslim oldular. Acılara son vermeyen eziyetler yücelikle sonuçlandılar. Azap uzun sürdü, işkence oldukça acımasız oldu, oysa sağlam bir inancı yokedemedi ve tek sonucu Tanrı’nın insanlarını bir an önce Rabbe götürmek oldu.
Hazır olan kalabalık, duygulanarak, Tanrı’nın göksel savaşını ve Mesih’in tinsel mücadelesini izledi, hizmetkarlarının kararlılığını gördü, içtenlikli ve cesur seslerini duydu, ruhlarının inanılmaz sağlamlılığı karşısında şaşırdı, onları destekleyen tanrısal güce hayret etti, bu dünyamızın oklarına karşı korumasız olmalarına karşın hepsi de inançlıların silahları ile kuşandığını gördü, yani inançla. İşkence edilenler ayağa kalktı, işkencecilerden daha güçlü ve ezilen, parçalanan üyeler ezen parçalayan pençeleri yendiler.

Darbeler darbeleri izliyordu, fakat azgınlaşmaları fethedilemeyen inançlarını yenemedi, her ne kadar Tanrı hizmetkarlarının bedenleri parçalandıktan sonra artık işkence edilen üyeleri değil de yaraları oldu. Kan  akıyordu,  baskının  yangınını  söndürmek,  cehennemin alevlerini ve ateşini şanlı akışı ile bastırmak için. Ah, ne türdendi Rabbin o gösterisi, ne denli ulu, ne denli büyük ve askerinin sadakatı ve bağlılığı ile Tanrı’nın gözlerine ne denli hoşa giden. Kutsal Ruh’un mezmurlarda söylediği ve ilan ettiği şey gerçekleşti: “Rabbin gözünde değeri vardır, sevdiklerinin ölümünün” (Mez. 115, 15). Kendi kanı ile ölümsüzlüğü kazanmış olan ve Tanrı uğruna kendisini kurban olarak Tanrıya adayanın  ölümü değerlidir?
Ne denli sevinçli oldu Mesih, bu hizmetkarlarında ne denli bir istekte mücadele etti ve kazandı! Mesih inancın koruyucusudur. İnanç sahibi olanlara, varolabilirliklerine orantılı olarak veren O’dur. Şehidin kişiliğinde varoluyor kendi mücadelesinde, mücadele edenleri ve adını koruyanları cesaretlendirdi, güçlendirdi ve canlandırdı. Bizim için ölümü bir kez yenen, bizde daima yener.

Tanrı’nın yine aydınlattığı ve bunca yücelikle onurlandırdığı, ey ermiş Kilise’miz, şehitlerin şanlı kanı ile bugün de görkemlenen Kilise’miz! Eskiden kardeşlerimizin uğraşıları ile lekesizdi, şimdi ise şehitlerin kanı ile lal rengini aldı. Çiçekleri arasında zambak ve gül eksik değiller. Herkes yüce ikili şana umut beslesin ve en azından ya uğraşıların bembeyaz ya da şehitliğin lal rengi tacını elde etmeye baksın.

KİPRİANUS (200-258)