Tek bir kalbe, tek bir ruha sahip olalım.

Kiprianus’un episkoposlukta kardeşi olan Kornelius’a mektubu.
Çok sevgili kardeşim, imanınız ve cesaretiniz konusunda verdiğiniz kanıtları öğrendik; ve iman tanıklığınızın asaletini öyle bir coşku ile karşıladık ki, kendimizi layık olduğunuz övgülerin ortakları ve arkadaşları olarak sayıyoruz. Çünkü biz tek bir Kilise oluşturuyoruz,  fikirlerimiz  birdir, birliğimiz  bozulamaz.  O  halde  hangi episkopos, meslektaşlarının birinin şanından sanki kendisine ait bir şan ve şerefmiş gibi sevinmez? Nerede olursa olsun hangi kardeşler gurubu kardeşlerinin sevincinden mutluluk duymaz?
Cesaretinizin müjdelerini aldığımızda burada hasıl olan tüm coşkuyu ve tüm sevinci ifade etmek mümkün değildir Kardeşler tarafından yapılan iman tanıklığının başı oldun ve kardeşlerin iman tanıklığı, başkanın iman tanıklığını ortaya koydu. Çünkü görkeme doğru ilk olarak yürümekle, bir çok görkem arkadaşları edinmiş bulunuyorsunuz; herkesin adına ilk olarak iman tanıklığı yapmaya hazır olduğunuzu göstererek, bütün halkı iman tanığı olmaya sevkettiniz. Bu nedenle, sizde önce neyi kutlamamız gerektiğini bilemiyoruz: süratli ve sarsılmaz imanınızı mı, yoksa sizden ayrılmak istemeyen kardeşlerin o sevgisini mi.
En önde yürüyen episkoposun cesareti halkın gözleri önüne serilmiş oldu ve sizi izleyen kardeşlerin birliği de aynı zamanda kendini göstermiş oldu. Sizin aranızda tek bir yürek ve tek bir ses olmuş olması dolayısıyla, bütün Roma Kilise’si Mesih’e iman tanıklığı etmiş oldu.

Çok sevgili kardeşim, sizin cemaatinizde mutlu Havarinin övgüsünü yapmış olduğu o imanın fışkırdığını gördük. Cesaretinizin bu görkemini, metanette bu ısrarınızı O daha önceden zihnen görüyordu ve daha sonra olacakların övgüsü ile sizin meziyetlerinizi ilan ederek, oğullarını teşvik etsinler diye babaları coşturuyordu. Birlik olmakla, cesaretli olmakla, öteki kardeşlere büyük birlik ve cesaret örnekleri verdiniz.

Çok sevgili kardeşim, bizi birleştiren karşılıklı sevgi adına, elimizden geldiği kadar sizi teşvik ediyoruz; mademki Rabbin inayeti bizi uyarıyor, mademki ilahi sevginin selamete kavuşturan uyarıları savaş vermemiz gereken günün yaklaştığını bize haber veriyor, o halde bütün halkımızla birlikte dua etmekten, oruç tutmaktan ve uyanık kalmaktan geri durmayalım. Çünkü direnmemizi ve cesaretle sebat etmemizi sağlayan elimizdeki semavi silahlar bunlardır; işte bizi koruyan tinsel surlar ve ilahi silahlar.
Birbirimizi anımsayalım, tek bir kalbe, tek bir ruha sahip olalım; her birimiz ayrı ayrı birbirimiz için dua edelim; birbirimize karşı olan sevgimizle geçirdiğimiz sınavları ve sıkıntılarımızı hafifletelim.

KİPRİANUS (200-258)