Paskalya bayramının kutsal-gizemsel etkisi hepimizi birleştirip yakınlaştırıyor.

Kardeşlerim, bir bayramdan başka bir bayrama, bir duadan başka birine ve sonunda bir kutlamadan başka bir kutlamaya geçmek güzel bir şeydir. Bize yeni bir başlangıcı getiren ve tanıtan vakit artık yakındır: Rabbin kendini kurban ettiği kutsal Paskalya günü. Bizler gıdası ile besleniyor, ruhumuzu değerli kanı ile bir kaynaktan yararlanır gibi mutlu ediyoruz. Bununla birlikte daima susama içindeyiz ve daima arzu ile yanıyoruz. Oysa Kurtarıcımız ateşler içinde olanın yanındadır ve iyilikseverliği ile bayram gününde, gönülleri susayanları “bir kimse susamışsa bana gelsin, içsin” (Yu. 7, 37) sözüne uygun olarak yanına davet ediyor. Ne var ki, iç susamayı giderebilmek için ağzımızı kaynağa getirmek şart değildir, kaynağa su isteğinde bulunmak yeterlidir. Bayram kutlamasının lütfu tek bir an ile sınırlanmamıştır, parlayan ışını da güneşin batması ile sönmüyor, aksine arzu edenin ruhu için daima hazır bulunmaktadır. Akılları aydınlatılmış olup, gece gündüz Kutsal Kitap üzerinde derin derin düşünenlere bir güç katmaktadır. Bunlar Mezmur’da yazıldığı gibi “Ne mutlu o adama ki, kötülerin öğütlerini izlemez, günahkarların yolunda yürümez ve alaycıların ortasında oturmaz, ama zevkini Rabbin yasasından alır ve gece gündüz bu yasa üzerinde düşünür” (Mez. 1, 1-2), mutlu denilen o adam gibidirler.

Bu yüzden, sevgili dostlarım, bu bayramı bizim için kuran Allah her yıl kutlamamıza da izin vermektedir. Kurtuluşumuz için kendi Oğlunu ölüme teslim eden O, aynı nedenden dolayı yıl boyunca diğerleri arasında sıyrılan bu bayramı bize armağan etmiştir. Dinsel törenin kutlanması bu dünyada karşılaştığımız acılarda bizlere destek olmaktadır. Onun vasıtasıyla Allah kardeşliği artıran kurtulma mutluluğunu bağışlamaktadır. Çünkü bayramın kutsal-gizemsel etkisi bizi tek bir topluluğun içine katıyor, tinsel olarak hepimizi birleştirip uzak olanları bile bize yaklaştırıyor.

Kilise’deki kutlama birlikte dua etmemize ve Allah’a toplu halde şükretmemize olanak tanıyor. Bu aslında, her kutsal-gizemsel kutlamaya özgü bir gerekliliktir. Uzak ve yakın olanları, hazır bulunanlarla bulunmayanları kutlamada bir birlik oluşturup, inancın birliğinde erimeleri Tanrı iyiliğinin bir mucizesidir.

ATANASİUS (İSKENDERİYELİ) (295-378)