Mezmur, evrenin övgüsü.

Mezmurdan iyi ne var? Davut çok yerinde olarak şöyle der: Rabbi övün! Çünkü mezmur iyidir. Tanrımıza güzel ve tatlı övgüler olsun! Gerçekten öyle, çünkü mezmur halkın dile getirdiği bereket duasıdır; halkın okuduğu Tanrı övgüsüdür; halkın tuttuğu alkıştır; evrenin ağzından çıkan sözdür; Kilise’nin sesidir. Ahenk dolu bir iman beyanı, tüm cemaatin katıldığı bir dua, özgürlük coşkusu, sevinçle haykırış, heyecan titreyişidir. Mezmur hiddeti yatıştırır, dertleri siler, hüzünü avundurur, geceleri bizi korur, gündüzleri eğitir. Mezmur korkanların kalkanı, dindarların bayramı, bir sükunet ışını, barış ve dirlik güvencesidir. Adeta bir gitar gibi, değişik ve eşit olmayan sesleri bir tek nağmede birleştirir. Gün doğuşu mezmuru yansıtırken, gün batışı da hala onu çınlatır.
Mezmurda eğitim ve zevk yarışır. İnsan sevinmek için mezmur okurken, öte yandan bilgisini de arttırır. Mezmur okurken ne denli zenginliklerle karşılaşırsın, sevgiyle ezgiyi okurken, tanrısal sevgi arzusu ile tutuşursun. Açınlamaların nimetini, diriliş kehanetlerini, vaadlerin hazinesini hep mezmurlarda bulurum. Günahtan kaçınmayı, günahlarımın kefaretini çekmekten utanmamayı hep orada öğrenirim.

Mezmur nedir? Peygamberin, Kutsal Ruh’un yayını kullanarak çaldığı bir müzik aletidir. Peygamber bu aletin göksel tatlılığını yeryüzünde çınlatır. Sazlarla ve saz telleri ile, yani cansız varlıklarla; farklı, eşit olmayan seslere ritm verir ve tarısal övgü ezgisini göklere yükseltir. Bunu yaparken de bize önce ölmemiz, daha sonra da ibadetimizin Tanrı’ya kadar yükselmesini sağlayacak erdemleri gerçekleştirmemiz gerektiğini öğretir.

Davut bize içimizden mezmur okumayı, dua etmeyi öğretir. Pavlus da böyle yapardı. Çünkü bize şöyle der: “Ruhumla dua edeceğim gibi, usumla da dua edeceğim” (I. Ko. 14, 15). Mezmurları hem ruhumla, hem de usumla okuyacağım. Davut bize ayrıca yaşamımızı ve eylemlerimizi göklerdeki hazinelere doğru yöneltmemizi de öğretir. Aksi halde duayı şarkı ile dile getirmekten alınan zevk, bedensel zevkleri uyandırabilir. Bunlar ise ruha özgürlük değil, ağırlık verir. Aziz Peygamber Davut, ruhunun kurtuluşu için mezmur okuması gerektiğini şu sözlerle hatırlatır: “Gitar ile sana mezmur okuyacağım, Rabbim. Kurtardığın ruhumla sana şükranlar okurken, dudaklarımdan sevinç nidaları yükselecek” (Mez. 70, 22, 23).

AMBROSİUS (339-397)