Tanrı’nın tasarılarını, her zaman tüm insanlara vaaz edelim.

Kilise, dünyanın denizinde yol alan büyük bir gemi gibidir. Bahtsızlığın dalgaları ile savrulduğunda terkedilmemelidir, aksine yönetilmelidir. Klemens ve Kornelius Roma’da, Kiprianus Kartaca’da ve Atanasius İskenderiye’de ve başka birçokları gibi ilk Kilise Babaları yüce kaptanlardı. Putperest imparatorların döneminde onlar Mesih’in gemisini, daha doğrusu çok sevgili Gelinini yönetiyorlardı. Öğrettiler, savaştılar, yoruldular ve kanlarını verinceye dek azap çektiler.

Bu ve bu gibi şeyleri düşündüğümde korku ve dehşet içimi sardılar ve günahlarımın karanlıkları nerdeyse yendiler beni (bk. Mez. 54, 6). Bunun içindir ki, Babalar’da ve Kutsal Kitap’ta, öncelikli benzerlikler bulmuş olsaydım Kilise’nin dümenini tümden bırakmak is-terdim. Oysa yapamadığımdan yorgun ruhum, Süleyman’ın aracılığı ile: “Tüm yüreğinle Rabbe güven ve zekana sırt verme. Her attığın adımda onu düşün ve o yollarını kolaylaştıracaktır” (Özd. 3, 6). Başka bir yerde de: “Rabbin ismi kuvvetli kaledir; salih onun içine koşar ve emin olur” (Özd. 18, 10).

Adalet’te sağlam olalım ve Tanrı’nın desteğini elde edebilmek için ruhlarımızı günahın çağrılarına karşı hazır tutalım ve O’na: “Ey Rab, kuşaktan kuşağa sen bizler için sığınak oldun” (Özd. 89, 1) diyelim.Omuzlarımıza bu yükü koyan O’na güvenelim. Tek başımıza taşıyamayacağımızı O’nun yardımı ile taşıyalım. O en güçlüdür ve der ki: “Boyunduruğum kolay taşınır ve yüküm hafiftir” (Mat. 11, 30).
Rabbin gününe dek savaşta sağlam olalım, çünkü karşımıza tedirgin ve uğraştırıcı günler çıktı. Tanrı dilerse Babalarımızın aziz yasaları uğruna ölelim ki, onlarla birlikte sonsuz mirası elde edebilelim.Bizler dilsiz köpekler, sessiz izleyiciler, kurttan kaçan paralı askerler değiliz. Bizler Mesih’in sürüsünü gözetleyen hızlı ve dikkatli çobanlarız. Tanrı’nın tasarılarını büyüklere ve küçüklere, zenginlere ve yoksullara vaaz edelim. Uygun olan ve olmayan zamanda, Tanrı bize güç verdiği sürece, tüm sınıf ve yaşlara bildirelim, Aziz Gregorius’un “Rahiplik Kuralı”nda yazdığı gibi.

BONİFATİUS (675-754)