Ey sonsuz Tanrı, yaşamımın kurbanını kabul et.

Tanrısal doğa ile birleşerek Tekdoğumlu Oğlu’nun kanını bu denli değerlendiren ey ebedi Tanrı, ey sonsuz Üçlü-Birlik! Sen, sonsuz Üçlü-Birlik, çokça arayınca çok şeyler bulduğum derin bir deniz gibisin; ne denli çok bulursam seni aramak arzusu o denli artıyor. Sen doyumsuzsun; derinliğinde doyuma erişen ruh duymuyor, çünkü sana olan açlık sürüyor, hep seni arzuluyor, ey sonsuz Üçlü-Birlik, ışığının ışığı ile seni görmeği arzuluyor.

Ben, anlığın ışığı ile, ışığında sonsuz derinliğini gördüm ve tadına vardım, ey sonsuz Üçlü-Birlik, ve de yaratığının güzelliğini gördüm. Bunun içindir ki, kendimi sende gördüğümde, gücünden, ey ebedi Peder, ve Tekdoğumlu Oğluna maledilen bilgeliğinden bana verilen o akıl ile imgen olduğumu gördüm. Senden ve Oğlun’dan kaynaklanan Kutsal Ruh ise seni sevebilme iradesini bana verdi.
Çünkü sen, sonsuz Üçlü-Birlik, yaratıcısın, bense yaratığım; bildim ki Oğlu’nun kanı ile beni yeniden yarattığında bana akıl verdiğin için yaratığının güzelliğine sevdalısın.Ey sonsuz derinlik, ey sonsuz Üçlü-Birlik, ey Tanrı, ey derin deniz! Kendinden başka bana ne verebilirsin ki? Daima yanan ve hiç sönmeyen bir ateşsin sen. Ruha özgü her sevgiyi sıcaklığı ile tüketen sensin. Her soğukluğu ortadan kaldıran ateşsin; ışığınla her beyni aydınlatırsın ve o ışıkla bana kendi gerçeğini öğretirsin.

O ışıkta kendimi yansıtarak seni en yüce değer gibi tanıyorum, her değerin üstündeki değer, mutlu değer, anlaşılmaz değer, pahabiçilmez değer. Her güzelliği aşan güzellik. Her bilgeliği aşan bilgelik. Hatta, sensin bilgeliğin ta kendisi! Sevgi ateşi ile kendini insanlara veren sen, meleklerin gıdası.Her çıplaklığımı örten giysi sen, tatlılığınla aç olanları besleyen gıda sen. Acının bulunmadığı ey sonsuz Üçlü-Birlik!

KATERİNA (SİENA’LI) (1347-1380)