Cesaretlenelim ve emellerimizi göklere yönlendirelim.

Hanımefendim, Kutsal Ruh’un bağışını ve sonsuz tesellilerini senin için diliyorum. Mektubunu bana getirdiklerinde halen bu ölüler bölgesinde bulunuyordum. Fakat cesaretlenelim ve yaşayanların dünyasında sonsuz Tanrı’yı öveceğimiz göklere doğru emellerimizi yönlendirelim. Ben çoktandır orada bulunmak isterdim ve doğrusu daha önce gideceğimi ümit ediyordum.

Aziz Pavlus’un dediği gibi sevgi “sevinç içinde olanlarla sevinmek ve ağlayanlarla gözyaşı dökmek”tedir. Bunun içindir ki, çok saygın anne, Tanrı’nın sayesinde bana gerçek mutluluğu gösterip onu yitirmek korkusundan beni kurtardığı için pek çok sevinmelisin. Ey çok saygın hanım efendi, sana itiraf edeyim ki dipsiz ve hudutsuz bir deniz olan tanrısal iyiliği düşündüğümde aklım karışıyor. Rabbin küçük ve kısa uğraşıma bakıp beni sonsuz istirahatla nasıl ödüllendirdiğini, şimdiye dek benim tembelce aradığım o mutluluğa gökten davet ettiğini ve uğrunda pek az gözyaşı döktüğüm, yüce uğraşıların ve gözyaşlarının zaferi olan O hazineyi bana nasıl sunduğunu anlayamıyorum.
Ey çok saygın efendi, Tanrı’nın karşısında yaşayanı ve aracılığıyla gereksinimlerine, hayatta olduğundan çok çare getirebileni ölü diye ağlayıp, sonsuz tanrısal sevgiye hakaret etmekten sakın.

Ayrılık uzun sürmeyecektir. Göklerde yeniden görüşeceğiz ve kurtuluşumuzun yaratıcısı ile birlikte ölümsüz sevinçler tadacak, ruhumuzun tüm yeteneği ile onu övecek, hiç durmaksızın bağışlarını kutlayacağız. Bunları, senin ey çok saygın hanımefendi ve tüm ailenin ayrılışımızı sevinçli bir olay olarak sayması için söyledim. Denizden tüm umutlarımın limanına doğru yol aldığımda, analığınla beni kutsamaya devam et. Sana yazmayı yeğledim, çünkü bir oğul olarak, anneme borçlu olduğum sevgi ve saygıyı, daha açık şekilde sana ifade edebilmem için elimde başka bir şey kalmadı.

LUİGİ GONZAGA (1568-1591)