Noel yortusundan önce gelen dört haftanın anlamı.

İşte sevgili kardeşlerim, onca çoşkuyla ve yürekten kutlanan bu zaman Kutsal Ruh’un dediği gibi Tanrısal lütuflar alma, barış, huzur ve barışma zamanıdır; eski zamanda yaşamış peygamberler ve saygıdeğer patriklerin ısrarlı özlem ve dilekleriyle şiddetle arzuladıkları ve adil Simeon’un en sonunda taşkın bir sevinçle görmüş olduğu zaman! Bu zaman Kilise tarafından nasıl böylesine büyük bir istekle hep kutlanmışsa, bizler de bu zamanı bu gizle bizlere gösterdiği için ebedi Baba’ya şükranlarla ve övgülerle geçirmeliyiz.

Evet, biricik Oğlu’nun bu gelişiyle, günahkar olan bizlere duyduğu büyük sevgisi gereğince onu, bizleri şeytanın egemenliğinden ve zulmünden kurtarmak, bizi cennete gitmeye davet etmek, yüce gizlerin anlamını anlamamız, bize şahsen Gerçeği göstermek, temiz ahlaklı yaşamamız, erdem tohumlarına sahip olmamız, bizi nurun hazineleriyle zenginleştirmek için ve sonuçta bizleri ebedi yaşamın mirasçıları yapmak ve bizleri evlatlık edinmek amacıyla gönderdi. Gerçekte bu giz her yıl Kilise tarafından yeniden yaşanır, bize karşı gösterilen bu kadar büyük sevginin anılması istenir bizden. Bu da bize Mesih’in gelişinin yalnızca Kurtarıcının zamanında yaşayanlara yararı dokunmadığını ama bunun hepimize yaradığını gösterir; en azından istersek iman ve sakrömanlar aracılığıyla, yaşamımızı yönlendiren ve onu layık duruma sokan bu nuru ona boyun eğerek kabul edebiliriz. Kilise ayrıca şu noktayı da anlamamızı istiyor: nasıl ki o, insan şeklini alarak bir kez dünyaya gelmişse, aynı şekilde kendi payımıza düşeni yaparak her türlü engeli kaldırırsak, o yine bize her anda her saatte gelmeye ve yüreklerimizde tinsel olarak nur bolluğunda oturmaya hazırdır.

Kilise de esenliğimizle çok ilgili sevecen bir anne gibi bu zaman süreci içinde ilahilerle, şarkılarla, Kutsal Ruh’un ona esinlediği her türlü sözler ve ritlerle böyle büyük bir iyiliği nasıl minnetle kabul edeceğimizi ve meyveleriyle nasıl zenginleşeceğimizi bize öğretir. Bu şekilde ruhumuza Mesih’in gelişine sanki o bir kez daha geliyormuş gibi, Eski Antlaşma’daki babaları örnek almamızı bize öğreterek, onların sözleri ve davranışlarıyla ruhumuzu hazırlamış olur.

KARLO BORROMEO (1538-1584)