Ben alfa ve omega, birinci ve sonuncuyum.

Dünyevi kent ile semavi kenti iman yok ise algılanamaz; hatta bu durum, Allah’ın oğullarının görkeminin tam olarak ifşasına kadar günahın etkisi ile karışan, beşer tarihinin gizemi olarak kalmaktadır. Kilise, kendine has amacını, selameti, takip ederken, sadece insanın ilahi hayata katılmasını sağlamamaktadır. Bir nevi bütün dünya üzerine aksettirerek, ışığını da saçmaktadır; bu, özellikle, insan haysiyetine şifa veriyor ve onu yükseltiyor, toplumun birliğini güçlendiriyor ve insanların günlük faaliyetine daha derin bir yön ve anlam veriyor olmasından dolayı böyledir. Böylece, Kilise inanmaktadır ki, üyelerinden her biri vasıtasıyla olduğu gibi, kendisinin oluşturduğu cemaatin tümü vasıtasıyla da, insanlık ailesinin ve tarihinin daha insani olmasına büyük katkısı olmaktadır.

Kilise, dünyaya yardımcı olurken ve ondan çok şey alırken tek bir amaç gütmektedir: Allah’ın hükümranlığının gelmesi ve insanlığın selametinin tesisi. Allah’ın halkının yeryüzündeki ziyareti sırasında, insanlık ailesine sağlayabileceği bütün iyilik, Allah’ın insana olan sevgisi gizini, hem gözler önüne seren, hem gerçekleştiren Kilisenin, “evrensel selamet gizem’i” olmasından gelmektedir. Çünkü, kendisi ile her şeyin yapılmış olduğu, Allah Kelamı, kusursuz insan olarak, bütün insanları kurtarabilsin ve her şeyi kendisinde özetleyebilsin diye, kendi kendini beden yapmıştır. Rab, insanlık tarihinin nihai amacı, tarihin ve medeniyetin özlemlerinin yönelik bulunduğu nokta, insan türünün merkezi, tüm kalplerin sevinci ve arzularının tam olarak gerçekleşmesidir. O, Pederin ölüler arasından dirilttiği, yücelttiği ve yaşayanların ve ölülerin yargıcı olarak nasbedip, sağına oturttuğu kimsedir. O’nun Ruh’unda canlılığa kavuşmuş ve bir araya gelmiş olarak bizler, tarihin, O’nun sevgi tasarısı ile mükemmel bir uyum gösteren sonuna doğru yürüyoruz: Gökte olanı ve yeryüzünde olanı, her şeyi tek bir başın, Mesih’in, altında toplayarak, bütün evreni kavramak” (Ef. 1, 10). Bunu Rabbin kendisi söylemektedir: “İşte gecikmeksizin geliyorum ve yanımda herkese, yapmış olacağına göre, vereceğim ücreti getiriyorum. Ben alfa ve omega, birinci ve sonuncu, başlangıç ve sonum” (Va. 22, 13) .

İKİNCİ VATİKAN KONSİLİ (1962 – 1965)