Tanrı esininin kişisel bütünü, Mesih.

Her şeyi Kelam’la yaratan ve O’nunla muhafaza eden Allah, yaratıklarla, insana kendisi hakkında sürekli bir kanıt sunmaktadır. Ayrıca, doğaüstü selametin yolunu açmak istediğinden, başlangıçtan itibaren, ilk ebeveynlerimize kendini göstermiştir. Onların düşmelerinden sonra, insanlığın kurtuluşu vaadi ile onlara selamet umudu vererek, tekrar onları kaldırmıştır. İyilikte sebat ederek selameti arayacak bütün herkese ebedi hayatı vermek için durmadan insan türü ile ilgilenmiştir.

Zamanı geldiğinde, onu büyük bir halkın babası yapmak üzere İbrahim’i çağırmıştır. Atalarımızdan sonra bu halkı, dikkat gösteren Peder ve adalet dolu Yargıç, tek yaşayan ve gerçek Allah olarak kendisini tanıması için ve de vaad edilen Kurtarıcıyı beklemesi için Musa’nın ve Peygamberlerin sesi ile yetiştirdi ve böylece uzun yüzyıllar boyunca o, İncil için yolu hazırladı. “Tanrı eski zamanlarda Peygamberler aracılığıyla birçok kez ve çeşitli yollardan atalarımıza seslendi. Bu son çağda da her şeyin mirasçısı olarak belirlediği ve aracılığıyla evreni yarattığı kendi Oğluyla bize seslenmiştir” (İbr. 1, 1-2). Gerçekten, her insanı aydınlatan ebedi Kelam olan Oğlunu, konutunu onlar arasında yapsın ve onlara Allah’ın gizemlerini tanıtsın diye gönderdi. Demek ki, vücut bulmuş Kelam, insanlara gönderilmiş insan olan Mesih İsa, “Allah’ın sözlerini ifade etmekte” (Yuh. 3, 34) ve Pederin ona gerçekleştirmek görevini yüklediği kurtuluş işini bitirmektedir.

Mademki Mesih’i gören Peder’i görmektedir, o halde bütün mevcudiyetiyle ve kendi kendini göstererek, sözleriyle ve işleriyle, işaretleriyle ve mucizeleriyle, özellikle şanlı ölümüyle ve ölüler arasından dirilişi ile, nihayet gerçek Ruhu’nun gönderilmesiyle, esini gerçekleşmiş kılarak onu tamamlayan Mesih’tir. O, Allah’ın, bizleri günahın ve ölümün karanlıklarından çekip çıkarmak ve bizleri ebedi hayat için diriltmek üzere, bizimle birlikte olduğunu ilahi bir tanıklık belgesiyle doğrulamaktadır. Hıristiyan düzeni, Yeni ve Eski Antlaşma olduğuna göre, hiçbir zaman geçmiyecektir; bundan böyle, Rabbimiz Mesih İsa’nın görkem içinde görünmesinden önce yeni hiçbir esin beklenmemelidir.

İKİNCİ VATİKAN KONSİLİ (1962 – 1965)