10. DOĞU BABALARI A
KAPADOKYA’LI BABALAR HÜMANİZM VE ÇİLELİK (361-381)
BASİLİUS (KAYSERİ’Lİ) (329-379)
Bizdeki Allah’ı sevmek arzusunu içimize koyan Tanrı’dır.
Bizim gururumuz, Mesih’in haçıdır.
Haydi! Servetini bin bir şekilde dağıt.
Biz onun ölümünün içinde vaftiz olduk.
Sudan ve Ruh’tan yeniden doğmak.
Mesih’in Bedenini yaşatan Ruh’tur.
GREGORİUS (NAZİANZ’LI) (329-390)
Önlerinden milletleri de kovdu.
Ne mutlu merhametli olanlara, onlar merhamet bulacaklar.
Kutsal Üçlü-Birlik’in ışığı varacaktır.
Gelecekteki umutlara yönelik yaşamak.
Baba evine doğru yola çıkmış olanların ruhlarını Rabbimize salık vermeyi unutmayalım.
Tanrı, insan doğasını ve tanrısal doğayı birleştirerek insanlığı tamamladı.
Efkaristiya’ya katılım, Tanrı krallığına katılım sözüdür.
GREGORİUS (NİSSA’LI) (331-399)
Ey Allah, yargıların ne denli anlaşılmaz ve yolları erişilmez!
Sayesinde mutluluğa erişebileceğimiz temiz bir yürek, olanaksız bir erdem değildir.
Her tür kusurdan arındırılmış, Allah’ı gözlemesine olanak tanıyan bakışı nedeniyle mutludur.
Sevgilim benimdir, ben de onun; zambaklar arasında koyun otlatıyor.
Kutsal Ruh, Baba’nın niyetlerini ve İsa’nın eserini uygulamak için her Pentekost’ta dönüyor.
Aşağıda olan şeylere karşı kör olan bizler, yükseklere doğru bakıyoruz.
Tanrısal ses, öldürdüğü için yeniden yaşatacağına dair söz verir.
Mesih’in yeniden dirilişi ile değişik bir kuşak ve yaşam şeklşi ortaya çıkmıştır.
Rabbin iyilikseverliği bizleri, ilk ve en yüce ad olan Mesih’in adı ile bağdaştırdı.
Kendimiz esenlik olup, Mesih’in bu sıfatını açık bir şekilde kendimizde ifade edelim.